Sadece bu olay değil, geçmişte de benzer haberlerle kamuoyunun dikkatini çeken vakalar yaşanmıştı. Peki, dilencilik neden böylesine büyük bir gelir kapısına dönüştü?
Dilenciliğin Ekonomik Boyutu
Toplumda "kolay kazçanç" olarak algılanan dilencilik, kimi zaman organize bir şekilde yürütülen bir faaliyet haline gelebiliyor. Bazı dilenciler, günlük kazandıkları parayla, çoğu insanın bir ayda kazandığı geliri bir günde elde edebiliyor. Bu da dilenciliği belirli kesimler için cazip hale getiriyor.
Bir gün boyunca yoğun nüfuslu bölgelerde dilencilik yapan kişilerin günlük 1000 ila 5000 TL arasında gelir elde ettiği iddia ediliyor. Aylık düşünüldüğünüzde bu miktar, birçok beyaz yakalı çalışanın maaşından daha yüksek bir seviyeye ulaşıyor. Yalova'daki son olayda görüldüğü gibi, bir dilenci aylıklar boyu biriktirdiği parayla büyük bir servete sahip olabiliyor.
Organize Dilencilik ve Hukuki Boyut
Dilenciliğin yasal boyutu da oldukça tartışmalı bir konu. Türkiye'de dilencilik, Kabahatler Kanunu'nun 33. maddesi gereğince yasaklanmıştır ve dilencilik yapanlara idari para cezası uygulanmaktadır. Ancak cezalar caydırıcı olamadığından, dilencilik ciddi bir sorun olarak varlığını sürdürmektedir.
Bazı durumlarda, dilencilik bireysel değil, organize bir faaliyete dönüşerek büyük bir "sektör" haline gelmektedir. Özellikle büyük şehirlerde dilenciler belirli gruplar tarafından yönetilmekte ve toplanan paralar belli merkezlere aktarılmaktadır. Bu durum, sosyal yardıma ihtiyacı olan gerçek muhtaç kişilerle, profesyonel dilencileri birbirinden ayırmayı zorlaştırmaktadır.
Toplumsal ve Ahlaki Boyut
Dilenciliğe verilen paralar, gerçek ihtiyaç sahiplerine yardım etmek amacıyla veriliyor olabilir. Ancak organize dilencilik, bu iyi niyetin istismar edilmesine neden olmaktadır. Aynı zamanda, insanların yardımseverlik duygularını suistimal eden bu sistem, sosyal yardımlaşma kavramını da zedelemektedir.
Diyanet İşleri Başkanlığı ve sosyal yardımlaşma vakıfları, dilencilere para vermek yerine resmi yardım kurumlarına bağışta bulunmanın daha doğru olacağını söylemektedir. Gerçek ihtiyaç sahiplerinin belirlenmesi ve onlara gerekli desteğin sağlanması, toplumda yardımlaşma bilincinin doğru kanalize edilmesini sağlayacaktır.
Dilencilik, sadece bireysel bir tercih değil, aynı zamanda toplumsal ve ekonomik boyutları olan karmaşık bir meseledir. Gerçek yardım ihtiyacı olan bireylerle, bu durumdan faydalanarak "kolay kazçanç" elde edenler arasında bir ayrım yapılması gerekmektedir. Bu konuda kamuoyunun bilinçlendirilmesi, sosyal yardım mekanizmalarının geliştirilmesi ve yasal düzenlemelerin daha etkin hale getirilmesi önem arz etmektedir.
Vatandaş olarak, yardım etmek istediğimizde, gerçek ihtiyaç sahiplerine ulaşan resmi ve güvenilir kurumları tercih etmek, toplumsal adaletin sağlanmasına daha büyük katkı sağlayacaktır.
