Bilal leylek ile Fadıllı köyünün sevilen ismi Yusuf Amca arasında yıllar önce başlayan sıra dışı dostluk, artık tüm köy halkının benimsediği bir bağa dönüştü. Göç zamanı geldiğinde gözler gökyüzüne çevriliyor, Yusuf Amca heyecanla Bilal’i bekliyordu. Bu yıl gelen Bilal yalnız değildi; yuvasında minik yavrularıyla belirdi.
Yusuf Amca, sevincini şu sözlerle dile getirdi:
“Her yıl onu dört gözle beklerim, geldiğinde içim huzurla dolar. Ama bu yıl yavrularını görünce kalbim başka çarptı. Sanki torunum olmuş gibi sevindim. Onları büyürken izlemek en büyük mutluluğum.”
Yıllardır Bilal’i elleriyle besleyen Yusuf Amca, şimdi aynı ilgiyi Bilal’in yavrularına da gösteriyor. Sabah erkenden kalkıp yuva çevresine yem bırakıyor, yavruların gelişimini merakla takip ediyor. Köy halkı da Bilal’in bu güzel sürpriziyle birlikte doğayla iç içe yaşamanın ne kadar değerli olduğunu bir kez daha hatırladı.
Bilal’in sadakati ve bu yıl yuvasına taşıdığı yeni hayat, Fadıllı’da sadece bir göç hikâyesi değil, aynı zamanda dostluk, sevgi ve doğaya duyulan saygının simgesi haline geldi. Fadıllı’nın semalarında süzülen Bilal ve yavruları, insanla doğa arasındaki bağın ne kadar derin ve dokunaklı olabileceğini gözler önüne seriyor.
Bu özel dostluk hikâyesi, her baharda yeniden yazılıyor; bu kez ise umutla ve çoğalarak...
