Kahramanmaraş merkezli depremlerde hem evini hem de yakınlarını kaybeden genç, yaşadığı travmanın ardından tamamen sanal dünyaya yöneldi. Günlerini telefon ve bilgisayar başında geçiren Barış, yalnızca beslenmek gibi temel ihtiyaçlarını karşılıyor.
Defne ilçesinde konteyner evde yaşamını sürdüren anne Semra Özbay, oğlunun içine kapanışıyla birlikte her geçen gün daha fazla umudunu kaybettiğini söylüyor. Eşini ve yakınlarını depremde kaybeden acılı anne, “Oğlum Barış depremden önce hayat dolu bir çocuktu. Okulda birincilikleri vardı, insanlarla iletişimi çok iyiydi. Ama depremden sonra tamamen değişti. Kendini eve kapattı, duş almayı bıraktı, kimseyle konuşmuyor. Sadece telefonuna ve bilgisayarına bakıyor” diyerek yaşadığı çaresizliği dile getirdi.
Barış Özbay ise yaşadığı durumu şu sözlerle anlattı:
“Depremden birkaç ay önce hayata karşı isteğimi yitirmeye başlamıştım. Depremden sonra tamamen kapandım. Günümün çoğu duvarları izleyerek geçiyor. Sadece mecbur olduğum için yemek yiyor, tuvalete gidiyorum. Onun dışında hiçbir şey yapmak istemiyorum. Banyo yapmak bile istemiyorum. Hayalim yok, bir şey olmasını da istemiyorum. Herkes ‘hayat inişli çıkışlı güzeldir’ diyor ama bana göre öyle değil.”
Anne Özbay, oğlunun bu hâline alışamadığını ve her geçen gün biraz daha eridiğini anlatırken gözyaşlarını tutamıyor:
“Üç yıldır oğlumun yüzünü gülerken görmedim. Eskiden birlikte gezerdik, şimdi bana anne bile demiyor. Yalvarıyorum, ‘banyo yap, dışarı çık’ diyorum ama ‘ben öleceğim’ diye cevap veriyor. Başka çocuğum yok, eşim de depremde öldü. Onu bu hâlde görmek kalbimi parçalıyor.”
Uzmanlar, Barış’ın durumunun ağır bir sosyal izolasyon ve dijital bağımlılık vakası olduğuna dikkat çekiyor. Aileye psikolojik destek ve rehabilitasyon öneriliyor. Anne Özbay ise tek isteğinin oğlunun yeniden hayata karışması olduğunu söylüyor:
“Ben artık kendi hayatımı değil, onun kurtulmasını istiyorum. Yeter ki bir gün dışarı çıkıp güneşi görsün.”