Havaların serinlemesiyle birlikte hummalı bir hazırlık sürecine giren bal avcıları, önce arıların suya geliş-gidiş rotalarını takip ediyor, ardından doğal yuvalarını tespit ederek işaretliyor. Hasat zamanı geldiğinde ise doğaya yeniden dönüş yaparak, büyük bir titizlikle balı yerinden çıkarıyorlar. Arıların zarar görmemesi için yuva ağızlarını yapraklarla kapatıyor, peteklere zarar vermeden ağaç gövdesini dikkatle tıraşlayarak balı alıyorlar. Arılar ise zarar görmeden yeniden doğaya veya kovanlara bırakılıyor.
Bu işin bir yaşam biçimi olduğunu belirten Murat, Mustafa ve Hüseyin isimli üç Erzincanlı arkadaş, bal avcılığını bir hobi olarak yapıyor. “Dünyanın en tatlı işi” dedikleri bu uğraşta bazen haftalarca doğada iz sürdüklerini anlatıyorlar. Murat Uçan, şimdiye kadar bir ağaçtan en fazla 20 kilogram bal hasat ettiklerini, bazı yuvalardan ise hiç bal çıkmadığını dile getiriyor.
Hiçbir katkı maddesi içermeyen ve tamamen doğal yollarla elde edilen bu özel balın kilogramı ise 3 bin liradan alıcı buluyor. Erzincan’ın sarp doğasında sabır, emek ve ustalıkla yapılan bu geleneksel avcılık, hem doğaya saygılı bir yaklaşım sergiliyor hem de sofralara doğallığın en saf halini taşıyor.