''Her seviyeden ışık kirliliğinin olduğu konumları bulmak zorlayıcıydı. Hiç ışık kirliliğinin olmadığı yerlere varmak ise kendi içinde ayrı bir yolculuktu.''
Bu yılın başlarında yapılan uluslararası bir araştırmaya göre tahminen Avrupalıların %60'ı ve Amerikalıların %80'i şu an yaşadıkları bölgelerden geceleri Samanyolu Galaksisini göremiyor. İşte bu bir sorun; fakat problem sadece geceleri o mükemmel görsel ziyafetten mahrum kalmamız değil. Dünyamızdaki bu daimî yapay ışığın, doğal sirkadiyen ritmimize zarar verdiği kanıtlandı. Hatta bu durumlar artık yalnızca büyük şehirler için geçerli diyemeyiz. Çünkü ışık kirliliği haritalarına baktığımızda artık kırsal yerleşimlerin de bu kirlilikten nasibini aldığını görüyoruz.
Yakın zamanda Britanyalı araştırmacılar yapay ışıkların, ağaçlara ve bitkilere de zarar verdiğini keşfetti. Çünkü bu durum belirli bir bitki örtüsünde bulunan çiçekler için bir nevi "baharın erken gelmesi” etkisi yaratıyor. Erken açan çiçekler de besin zincirinde ciddi zincirleme etkilere sebep oluyor. Bahsettiğimiz bu durum yaprakların ağaçlarda iki hafta daha fazla kalması gibi tekil bir durum değil. Zincire etkisi olduğu için daha karmaşık bir konu. Murali de gökyüzümüzün korunması gerektiğini düşünüyor ve görüşlerini şöyle ifade ediyor:
'' Geceleri gökyüzü bizlere evrendeki yerimizi hatırlatıyor. Kâinatta ne kadar küçük bir yerimiz olduğunu hatırlıyoruz. Bu dikkate değer dünyayla arasındaki özel bağlantı bizleri daha düşünceli, anlayışlı, kibar ve şefkatli yapacak. ''
Fakat tüm bunlara rağmen iyi haberler de var! Bu konular ile ilgilenen Ulusal Karanlık Gökyüzü Derneği'nin de içinde olduğu oluşumlar, ışık kirliliğiyle savaşıyor; bu problemleri geleceğe taşımamak ve karanlık gökyüzümüzü korumak için çabalıyorlar.
Bu, çözebileceğimiz çevresel bir problem. Tabii eğer ışıkları açık unutmazsak!
Kaynak: (evrimagacı)