Normal vücut ısımızın; neden bu aralıkta olduğunu, daha yüksek ya da daha düşük olması durumunda neler olacağını merak ediyorsanız, makalemizi okumaya devam edebilirsiniz.
Vücudumuz daha soğuk olsaydı…
Mantar enfeksiyonları konusunda en talihsiz hayvanlar sürüngenler ve amfibiler gibi soğukkanlı hayvanlardır. Mantar enfeksiyonlarına direnme konusunda sıcakkanlı hayvanlar, soğukkanlı hayvanlara göre oldukça dayanıklıdır. Soğukkanlı hayvanlarda binlerce mantar türü enfeksiyona yol açabilirken, bu sayı sıcakkanlı hayvanlarda yüzlerle ifade edilecek kadar düşer. Görünen o ki bizim gibi sıcakkanlı hayvanlar, yüksek vücut ısıları sayesinde mantar türleri ile mücadelelerinde zafer kazanmıştır.
Albert Einstein Tıp Fakültesi’nde mikrobiyoloji ve immünoloji kürsüsü olan Profesör Arturo Casadevall liderliğinde gerçekleştirilen son çalışmaya göre; organizmaya bulaşabilecek mantar enfeksiyonları her 7,7°C’lik sıcaklık artışında %6 oranında düşmektedir. Bu istatistik sonuç memelilerin vücut ısılarının artırma yönünde evrimleştiklerini gözler önüne sermektedir. Bu sayede memeliler, soğukkanlı atalarından ayrılarak gezegenin baskın türü haline gelme konusunda önemli bir avantaj elde etmiştir. Eğer vücut ısımız daha düşük olsaydı mantar enfeksiyonlarına daha yatkın olacak ve hayatta kalma şansımız azalacaktı.
Yüksek vücut ısısı önemli bir avantaj olduğuna göre neden vücudumuz daha sıcak olacak şekilde evrimleşmedi?
Yüksek vücut ısısı mantar enfeksiyonlarından korunmamızı sağlar ancak bu vücut ısısını sağlayabilmek için metabolizma hızımızın yüksek olması gerekir. Vücudumuz bunu gerçekleştirmek için gerekli enerjiyi besinlerden elde eder. Tükettiğimiz gıdalar, pnömatik (hava ile ilgili) ve hidrolik (su ile ilgili) makineler olan organlarımız tarafından parçalanır. Daha yüksek sıcaklık, daha yüksek enerji yani daha fazla besin gerektirir. Bu yüzden biz memeliler için söz konusu olan fiziksel kısıtlamalar, vücut ısısının ulaşabileceği en yüksek sıcaklığın da sınırı olmuştur.
Başka bir deyişle sağlanabilecek besin miktarı ile caydırılacak mantar enfeksiyonları arasında bir uzlaşma (orta yolu bulma) sağlanmıştır. Profesör Casadevall ve biyolog Aviv Bergman 30°C-40°C aralığındaki vücut ısısının korunması durumunda, organizmanın mantar enfeksiyonlarına dayanıklılığı konusunda bir analiz yaptı. En elverişli (optimal) vücut ısısının 37°C olduğunu keşfettiler. (Bazı araştırmacılar normal vücut ısısının 36,7°C olduğunu iddia eder.) Normal vücut ısısı memeliler arasında kendi özel ihtiyaçları doğrultusunda farklılaşmıştır. Örneğin tavşanların normal vücut ısısı çoğu memeliden daha yüksektir. (Tavşanların normal vücut ısıları 40°C’dir.)
Gelişmiş memelilerin çoğunun vücut ısısı, 36°C ila 40°C aralığındadır.
