KOCAELİ (İHA) – Kocaeli’de 1.5 yaşındayken otizm tanısı konulan 4 yaşındaki Çınar Koral, ailesinin iki senelik hasretinin ardından iyi bir eğitimle konuşmaya başladı. Davranışları da düzelmeye başlayan Çınar, ailesini sevince boğdu.

Kocaeli’de 4 yıl önce dünyaya gelen Çınar Koral, konuşma yaşında kelimeleri yavaş yavaş söylemeye başladı. Ancak 1.5 yaşına gelen Çınar’ın hem davranışları hem de konuşması geriye gitmeye başladı. Bir süre sonra hiç konuşmamaya başlayan Çınar’ı ailesi hemen doktora götürdü. Çınar’a otizm tanısı konulurken, aile iyi bir özel eğitim ve rehabilitasyon merkezi aramaya başladı. Bir süre yapılan araştırmanın ardından aile, Başiskele ilçesinde bulunan Atlantis Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezi ile tanıştı. Hemen merkezin yolunu tutan aile, eğitime başladı. Yaklaşık iki yıl sonra Çınar tekrar konuşmaya ve sosyalleşmeye başladı.

Yaşadıklarını anlatan baba Hüseyin Koral, “Çınar konuşma evresindeyken birden geri gitmeye başladı. Her şeyi tadan bir çocuktu, hiçbir şey yememeye başladı. Sadece bisküvi ve süte döndü. Doktora götürdük. 4 yaşından sonra tanı koyabildiklerini söyledi. Biz yine durmadık araştırdık. Birkaç tane daha doktor gördük. Otizm olduğunu söylediler. Buraya geldik, görüşme yaptık. Otizm olduğunu kabullendik. Eğitimimize devam ettik. İki sene zaman geçti. Şu an çocuğum her şeyi algılıyor. Talepleri var, istekleri var, konuşmaya başladı. Kelime çıktıları çok güzel" dedi.

Doğa ile iç içe olduklarını ifade eden baba Koral, “Burası veliler için de bir rehabilite. Her şey var. Ormanda arayacağın her şey burada var. Ben, çocuğum otizmden kurtulsa bile kurum burada olduğu sürece getireceğim” diye konuştu.

Her şey 1.5 yaşında başladı

1.5 yaşına kadar her şeyin normal gittiğini ifade eden Koral, “Tam konuşma evresinde birden susmaya başladı. Bizimle iletişimi kesip, kendi dünyasını kurmaya başladı. Tamamen bizden koptu. Bu çocuğun hareketlerinden belli etmeye başladı. Biz de kabullendik. Allah razı olsun kurumumuzdan. Şu an çok çok iyi. 1.5 yaşından sonra televizyona ilgisi vardı. Akşamları annesinin telefonuna bakardı. Bırak dediğin zaman bırakırdı. Yavaş yavaş geri gitmeye başladı. Bundan dolayı mı bilemem. İlk zamanlar bile buraya ağlayarak geliyordu, şimdi kendi gelmek istiyor” dedi.