Massachusetts Amherst Üniversitesi tarafından yapılan bir araştırma da, Vigikinlerin sıcaklık yüzünden göç etmesi, teorisini adeta alt üst etti. İskandinavların Grönland'dan göç etmesinin nedeni sıcaklıkların düşmesi değil kuraklıktan olduğunu öne sürdü.
Doğu Yerleşimi
İskandinavlar, 985'te "Doğu Yerleşimi" ( Eastern Settlement) olarak adlandırdıkları Grönland'a yerleşim sürecinde; araziyi çalılardan temizleyerek ve hayvanlarının besin ihtiyacını karşılamak için ot ekerek başarılı oldular.
Doğu Yerleşimi'nin nüfusu yaklaşık 2.000 kişiye ulaşarak zirveyi gördü, ancak aradan geçen 400 yıldan sonra bu yerleşim birimi hızla çöküşe geçti. Onlarca yıldır antropologlar, tarihçiler ve bilim insanları, Doğu Yerleşimi'nin sonlanmasının sebebi olarak özellikle Kuzey Atlantik'te etkisini gösteren, oldukça soğuk bir hava dönemi olan ve Grönland'daki tarımsal yaşamı sürdürülemez hale getiren Küçük Buz Devri'ni gösterdiler. Ancak araştırmayı gerçekleştiren bilim insanlarından yer bilimi profesörü Raymond Bradley şöyle belirtiyor:
''Bu araştırmadan önce Viking yerleşimlerinin gerçek coğrafyasına dair hiçbir veri yoktu. Ve bu bir sorundu.''
Bunun yerine, önceki çalışmalarda Grönland'daki tarihi sıcaklıkları yeniden oluşturmak için kullanılan buz çekirdeği verileri, kuzeye 1000 kilometreden fazla bir uzaklıkta ve rakımı 2000 metreden daha yüksek bir konumdan alınmıştı. Araştırmacılar, İskandinav çiftliklerinin yakınındaki bölgelerde iklimin nasıl değiştiğini incelemek istediler. Bunu yaptıkları zaman elde ettikleri sonuçlar ise şaşırtıcıydı.
Göçün Asıl Sebebi: "Kuraklık"
Bradley ve meslektaşları eski bir İskandinav çiftliğinin bitişiğinde yer alan ve Doğu Yerleşimi'ndeki en büyük çiftlik gruplarından birinin yakınındaki "578. Göl" olarak adlandırılan göle gittiler. Orada son 2000 yılın sürekli kaydını temsil eden tortu örnekleri toplamak için üç yıl harcayan ekibin lideri Boyang Zhao bu yeri daha önce kimsenin incelemediğini aktarıyor.
Zhao ve ekibi daha sonrasında topladıkları 2000 yıllık numuneleri iki farklı belirteç için analiz etti. İlki, BrGDGT olarak bilinen ve sıcaklığı yeniden yapılandırmak için kullanılan bir lipit bileşiğiydi. Araştırmayı yürüten bilim insanlarından yer bilimi profesörü Isla Castaneda şöyle belirtiyor:
'' Eğer elinizde yeterince eksiksiz bir kayıt varsa, lipitlerin değişen yapılarını değişen sıcaklıkla doğrudan ilişkilendirebilirsiniz.''
Bitki yaprakları üzerindeki mumsu kaplamadan elde edilen ikinci belirteç, otların ve çiftlik hayvanlarını besleyen diğer bitkilerin buharlaşma sebebiyle kaybettikleri su oranını belirlemek için kullanıldı. Ve bu, koşulların ne kadar "kuru" olduğunun bir göstergesidir.
Zhao ve ekibi, belirteçleri analiz edip ellerindeki diğer verilerle karşılaştırdı ve Güney Grönland'daki İskandinav yerleşimi boyunca sıcaklığın neredeyse hiç değişmediğini ve zamanla daha kuru hale geldiğini keşfetti. İskandinav çiftçileri hayvanlarını kış boyunca muhafaza ettikleri depolanmış yemlerle beslemek zorunda kaldılar. Koşulların iyi olduğu yıllarda bile hayvanlar o kadar zayıftı ki, karlar ilkbaharda eridiğinde tarlalara göç etmek zorunda kaldılar.
Kuraklığın sonuçları, gıdanın sınırlı olduğu böyle bir ortamda oldukça ağır olabilirdi. Diğer ekonomik ve sosyal baskıları bir kenara bırakacak olursak; uzun süreli bir kuraklık, Doğu Yerleşimi'ni sürdüremez hale getirmeye yetecek kadar dengesini bozmuş olabilir.
Kaynak: (evrimagacı)
